brentator, -oris, m.
Weinhändler: ARCHIV Bologna ed. Duranti 38c p.362 (1454) quod tempore incendii alii brentatores veniant cum eorum brentis ad ipsum ignem et pro igne extinguendo. ARCHIV Bologna ed. Duranti 38g p.376 (1454) qui tempore dicte electionis sit scutifer, brentator, aburatator, mundator, furnarius, mulinarius, vecturalis, triculus fructuum vel herbarum, asinarius, portator cum sacho. COCLES chir 6,284 Et quedam est gentium species que est ex inclinatione naturali prona et decliuis ad ebrietatem: vt sunt ... illi qui a vulgo nominantur Brentatores: qui precio conducti vina ferunt ad alienas domos.
Lexicographica: TLL 0;
MLW, DVCANGE
Etymologie: brenta = Weinfaß aus Holz
|