inhonorabilis, -e – 1) ungeehrt: PILATVS Euripides Hecuba p.142 (v. 113) hec dicens: | "ubi iam Danai meam sepulturam | mittitis, inhonorabilem linquentes?" (gr. ἀγέραστον). CORNELISSEN in evang I p.291 Sine honore (Matth. 13,57): Graecè ἄτιμος, id est inhonorus, vel inhonorabilis, ut vertit Hilarius. – 2) schändlich, nicht ehrbar: BENVENVTO comm Dante inf 15,67-69 recedere ab incoepto videbatur eis inhonorabile et damnosum. SALVTATI ep 8,8 (1392) quia mater esse poterat nec inhonorabilis inter alias esset feminas. LEFEVRE in ep Paul fol.xcixr sed multo magis membra corporis quae videntur infirmiora esse: necessaria sunt. et quae existimamus inhonorabiliora esse corporis: iis honorem abundantiorem circumponimus.