tripersonatus, -a, -um – drei Personen habend (über die Trinität): BEZA ep viib VIII p.283 (1561) Valentinus quidam ... ita impudens, ut publico cum scripto Deum, quem trinomium et tripersonatum vocat, impetere sit ausus. CALVIN op IX p.367 exprobrat ei tripersonatum Deum. WOLF-I Dudithius ep 255 (1570) Cum enim et in libris penes eum inventis Deus idolum, turris Babel, tripersonatus Deus, diabolica persona ab eo dici deprehensum et periurii bis ab eo admissi crimen cognitum esset.