ruffianus, -i, m.
Zuhälter, (generell) Bandit: ALIGHIERI-P comm I Dante inf 18 Et in prima bulgia fingit se invenire ruffianos et lenones per oppositum modum in supplicio procedentes, ut significet quod quidam sunt lenones non pro se sed pro aliis, praemio feminas decipientes. SERRAVALLE comm Dante inf 18,100-105 Ista vallis est plena lenonibus, idest ruffianis, ioculatoribus et meretricibus SAVONAROLA-H serm quadr 33 adn 7 De ancillis domus et puellis, ruffianis et ragatiis. ERASMVS in nov test p.453 Putant autem dictum à πὲρνω, quod est vendo, id quod magis competit in scorta: et πορνοβόσκους Graeci dicunt lenones, quos Itali vulgo vocant ruffianos. PEPIN imit sanct p.55v sic de aliis multis nominibus usitatis apud ruffianos, et infames homines.
vgl. dt.: MELANCHTHON ep 3444 (1546) und als er an Newburg kommen, sind er und sein Knecht, Eyn Italianischer Ruffian vnnd Sicarius, von Pferden abgestigen (Text nach MELANCHTHON op 20 p.517). lex.: KILIAAN etym p.441 roffiaen, ruffiaen. Leno, productor, stupri arbiter, aquariolus. Vulg ruffianus. gal. rufien. ital. ruffiano. hisp. rofian. ang. ruffian. Lexicographica: GEORGES 0;
CRVSCA (1612)
|