uauator (baba-), -oris, m. – Kleinkind (das 'va va' schreit): HEINSIVS-N ep syll V p.413 (1677) Proxime agebamus de vavatore aut babatore. Opinabar vocabulum esse in magna Graecia a plebe corruptum, ἀπὸ τοῦ βαβάζειν , et sane sic Itali hodieque ἀπὸ τοῦ βαμβαίνειν ejusdem significationis, in usu habent bambino infantem: Nam ab inarticulato infantium sono multa ejusmodi formabantur. == ep syll V p.410 (1679) Nunc propemodum persuadeor ut credam, formatum a Campanis vavatoris vocabulum, ex sono, quem infantes recens nati primam edunt, va va, ... ut Vavator sit infans, quomodo baubator a sono canis.