submiror, -ari, -atus sum – sich etwas wundern: POGGIO def praest p.175 Iterum ad me recurrit Guarinus, et uel ridere, uel submirari dicit, quod in epistola mea ..., si quid cum laude gesserit Caesar, tacitus omittam (sic Opera, Basileae 1538, p.380; subirasci ed. Canfora sec. Guarinum, p.157). DATI-L ep 25 p.45 (1444) Is vero ... submiratus est id novi. NAVSEA hom evang fol.cccxxvv Primo nimirum submiramur, quare navigio transierint mare, qui sicco pede potuisset? RITTERSHAVSEN-C Gudius ep p.233 (1602) ut gratus mihi est adventus tuus, et ut ipso die hesterno de eodem mini incidit cogitatio, submiranti moram tuam.