imbellicitas, -atis, f. – Schwäche, mangelnde Kampflust: GIVSTINIAN-B AASS Jan I p.555 Nonnulli vero, vt nullo modo susciperet, suadebant, mundi fastus, onera insueta, et corporis imbellicitatem memorantes. MELANCHTHON ep 301 (1523) Aristides sic satis placet, videtur voluisse atticus esse, nosti id genus, imbellicitati hoc nomen praetegimus. GIRALDI-LG hist 1 p.74 Sunt qui ita interpretentur: Deas quidam eas claudas, quod qui precentur, genua flectant: item rugis obsitas, ad imbellicitatem designandam. OLEVIAN in Rom p.476 Iustitiarii operum offenduntur Christi imbellicitate et maculis Ecclesiae.