irremissio, -onis, f.
1) Zustand oder Tätigkeit ohne Unterbrechung: MVSCVLVS in Matth p.144 Euchitae olim, ita propter orandi irremissionem dicti, putabant semper esse orandum. MVSCVLVS loc comm p.92 propter doloris cum gravitatem tum irremissionem fracti. 2) Nichtnachlassbarkeit: ZANCHIVS-H elohim p.270 Ergo primum ab ipsa gratia Spiritus S. et eius opere, quod est veritatem patefacere: deinde à peccati gravitate, et irremissione: liquet Spiritum S. esse Deum. QVENSTEDT theol II p.164 Differt ergò irremissio, sive reatus et supplicii retentio à peccato ipso, ut effectus à causa.
Lexicographica: TLL 0
|