subunio, -onis, f. – Bindestrich: WOLLICK ench 4,1 Iphen id est coniunctio seu subunio: quia duo verba coniungit subiecta virgula versui circunflexa qua duo verba cum opus est copulamus. MELANCTHON op 20 p.28 ῾Υφέν Subunio, syllabarum contrahendarum nota, ut 'qui_cunque'. ZWINGLI op III fol.228r (1529) Hebraeos familiariter epitheta et subiecta, perinde atque inter Graecos Athenienses solent, diversi generis coniungere, ... quum et Rabini ipsi subter istas duas dictiones subunionis virgulas posuerint. DASYPODIVS dict H 191 Hyphen, latinè subunio, Ein vereinigung zweier woertlin vnder ein thon. BEZA pronunt p.81 Subunionem coeperunt accuratiores typographi notare linea diuersas dictiones interiungente quam Hebraei Raphe appellant, vt di-ie, dit-il, fit-il, sais-ié, diras-tu.