locatitius, -a, -um – zum Vermieten bestimmt: FERNO demol p.40 Tuae illae aliae in proximo substructae domus locaticiae in hanc ipsam uiam incidunt. PEPIN in Gen fol.ccclxxvir Domini enim est turra et plenitudo eius: orbis turrarum/et universi qui habitant in eo. Ipse ergo dominus potest de mundo isto eiicere hominem locatitium totiens quotiens sibi placuerit.
– subst. locatitius, -i, m., Mieter: PEPIN in Gen fol.ccclxxvir Sic est autem quod homo quam tumcunque magnus et dives respectu huius mundi potius dicendus est locatitius quam possessor.