coactus, -us, m. – Zwang: POLIZIANO sylv 2 praef Tuo coactu prodit in uulgum. POMPONAZZI immort p.34 Super qua re, coactu omnium qui aderant, multum ac copiosum sermonem habui. VRSINVS-C Erasmus ep 1917 (1527) non mea quidem temeritate et ausu voluntario, sed iudicio aliorum amicorumque coactu. CALVIN ep 2538 (1556) His peractis M. Venerandus exposuit se sponte et absque alieno coactu petere. ORICHOVIVS Dudithius ep 154 (1566) malo enim illius coactu et paene efflagitatu quam libitu cupituque meo tristem hanc cum illo iterum descenderem in arenam.