cursiuus, -a, -um – 1) als Briefstil: BENVENVTO comm Dante inf 13,58-61 Iste ergo fuit Petrus de Vineis, famosus cancellarius Federici II, qui fuit magnus doctor utriusque juris, magnus dictator stili missorii, cursivi, curialis. – 2) in der Typographie, kursiv: SCHEDEL-Ha ep p.358 (1505) Aldus namque graecarum literarum et latinarum informator hac tempestate famosissimus omnem imprimendi rationem operibus Vergilii litera ut aiunt cursiva Venetiis conclusit. HEINSIVS-N ep syll V p.194 (1666) minuto quidem ac diverso scriptionis charactere, qualem nos cursorium sive cursivum appellamus. – 3) mit etwas vertraut: EP obsc vir II 13 p.116 Vos nuper scripsistis in uno dictamine 30 de uno magistro nostro, quod est valde doctus, et est doctor multorum annorum, et est profundus Scotista, et est valde cursivus in libris Sententiarum. – 4) der reist: MIECHOW Sarmat 2,1,3 Et horum quamquam eadem sit lingua, unus tamen non plene alterum intelligit, nisi cursivus et qui vagatus est per illas terras. – 5) rasch vorwärts schreitend: BRVNO artif peror p.371 Ad haec ratio temporum habenda est; decet enim quaedam velocius et quaedam cursiva oratione, quaedam vero tardius magisque temperate proferre.