immortificatus, -a, -um
nicht abgetötet: LVTHER op III fol.61r (1525) offendit operum species et immortificatae carnis malicia. NADAL monum p.127 Scripturas autem ac rationes aeditas a R. P. Dno. Nicolao, presertim illam, quae vernacula lingua scripta est, et incipit: "Non saprei io parlare" etc., immortificatam, arrogantem, scandalosam ... iudicaui. ACQVAVIVA indust II p.33 Si opus aliquod imponitur vel officium, à quo ipsi abhorreamus, ex immortificata natura promanat.
Lexicographica: TLL 0;
DVCANGE
|