correctiuncula, -ae, f. – kleine Korrektur: MELANCHTHON op 17 p.406 Aliud argumentum (in Cic. fam.). Exordium sumptum est ab occasione scribendi. Deinde sequitur narratio. In fine ponitur correctiuncula, seu praecisio continens iocum de Laconismo Bruti. LIPSIVS-J cruc p.96 Illud tamen non arbitror, ibi aut alibi insigniorem notam aut correctiunculam malà fraude in nomen meum transscriptam. SALMASIVS ep I p.45 (1630) Levissima erant quae antea de illo querebar. Furtum aliquod aut plagiolum tenuis correctiunculae aut observatiuncula clanculum sublecta. GRONOVIVS-JF ep syll III p.3 (1636) De correctiuncularum captatoribus judico tecum. MARESIVS-R ep philol p.59 quae nihil aliud sunt, quam Sibyllae folia, verbulis aliquot examinatis, aut correctiunculis leuibus aspersa.