garrulator, -oris, m. – Schwätzer: CHAVLIAC chirurg p.191 causa in iudiciis universalibus fuit dicta, quidquid dicant garrulatores. GVARINO ep 380 (1426) Magnam sane Florentiae laudem attulerunt penes nostros homines nonnulli, ad nos sese referentes ex ea urbe, προβατικοὶ garrulatores vel potius hominum faeces. POGGIO inedita ed. Walser 33 (1446) concalefecerunt commoveruntque paulo stomachum littere Philelphi, maiori quam deceat garrulatorem vilissimum verborum magniloquentia scripte. VALLA-L in Poggium I 1,77 p.100 O impudentem cervicem garrulatoris insani! ADELMANN-B ep clar sig.c3v (1484) possem garrulatoribus istis tum autoritate patrum nostrorum fretus, tum etiam rationibus exemplisque gentilium ... suffultus ... ostendere quam utilia iucunda necessariaque omnibus haec sint studia. REINESIVS ep Bos p.166 (1654) Susurro fuit et garrulator cum lingua tertia, quisquis credulitatem tuam ... conficta de me erga Te fabula tentauit.