concomitatus
concomitatus, -us, m. – 1) Gefolge: VLFELDT-I mai. hod Ruth 13 p.35 vetitum autem est ne ultra viginti servos in concomitatu haberemus. – 2) Begleitumstand: BARON-R metaphys p.26 Materiale significatum est illud quod secundario, et quasi per concomitatum à voce concreta indicatur.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, concomitatus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 13.04.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.