queritatus, -us, m.
Klage: SALVTATI ep 10,6 (1397?) querimoniam tuam, qua, ut exotico verbo Madaurensis utar (3), erumnoso queritatu de musis flebiliter lamentaris. BVDAEVS Morus ep 66 (1520) Simul quum eam naturam esse sciam sceleratissimi illius genii, cui Fortunae nomen est, vt optimo cuique viro ac virtutis amantissimo libens maxime incommoditet, bonorumque et grauium indignatione et queritatu insolescat .
Lexicographica: GEORGES 0
|