tridentiger
tridentiger, -ri, m. – der den Dreizack führt (Neptun): CYRIACVS orac Queris doceri de Tridentigeri aulai vallo? (gr. τριαινοκράτορος, vgl. SAGVNDINVS orac Cupis addiscere de Tridentigeri aulae vallo?). GIRALDI-LG hist 5 p.217 Tridentifer, et Tridentiger deus Neptunus dictus est, Ouidius in XI. Metamorphoseon: "Cumque tridentigero tumidi genitore profundi". IVNIVS-H nom p.306 Corinthii Pegasum cum Neptuno tridentigero sedente in sua moneta habuere. FRISCHLIN scen p.5 Rex Syrtes aperit ipse tridentiger: | Et sceptris validis aequora temperat.
Lexicographica: GEORGES (OV.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, tridentiger, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 11.07.07

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.