tridentiger, -ri, m.
der den Dreizack führt (Neptun): CYRIACVS orac Queris doceri de Tridentigeri aulai vallo? (gr. τριαινοκράτορος, vgl. SAGVNDINVS orac Cupis addiscere de Tridentigeri aulae vallo?). GIRALDI-LG hist 5 p.217 Tridentifer, et Tridentiger deus Neptunus dictus est, Ouidius in XI. Metamorphoseon: "Cumque tridentigero tumidi genitore profundi". IVNIVS-H nom p.306 Corinthii Pegasum cum Neptuno tridentigero sedente in sua moneta habuere. FRISCHLIN scen p.5 Rex Syrtes aperit ipse tridentiger: | Et sceptris validis aequora temperat.
Lexicographica: GEORGES (OV.)
|