fugibilis, -e
1) was vermieden werden soll: DOMENICO DA PECCIOLI comm Seneca ep p.775 (vor 1398) primum est quod dicit se <odire aut velle odire tedia> fugibilia de questionibus litigiosis. GERSON ep 49 p.238 (1422) Inter quas ... aegritudines fugibilior pro persona et pro ordine est capitis insania. GLOSS Lucianus Timon 28,2 φευκτῶν: fugibilia. BARTOLOMEO DA COLLE comm Dante par 1,118-123 secundum quod apprehensio convenientis rei vel fugibilis est sine comparatione. POMPONAZZI immort p.198 At, scelus perpetrando, communitati maxime nocet, quare et sibi, cum ipse pars communitatis sit; in vitiumque incurrit, quo nihil infelicius, cum desinat esse homo, ... ideoque hoc habet rationem fugibilis. BARON-R metaphys p.56 ideo illa essentia ab homine non est appetibilis sed fugibilis. 2) flüchtig: SALINAS mus 5,18 Fugite bona fragilia nec amet homo quod erit in homine leue fugibile fluidum.
Lexicographica: TLL 0;
THOMAS AQVINAS
|