gens, -tis, f. – 1) plur. gentes, -ium, Leute, (einzelne) Menschen: VESPVCCI quat nav p.368 vidimus stantes in unius montis cacumine gentes quae deorsum descendere non auderent. – 2) sing. gens, Leute (oft ad sensum mit Prädikat im Plural): VESPVCCI quat nav p.369 In quibus diebus gens permulta nova dietim fere ad plagam ipsam adveniebat, sed nusquam nobiscum colloqui voluerunt. == quat nav p.370 virique ipsi qui in monte erant ad littus cum arcubus ... advenientes ac sagittas suas in nos coniicientes, tali gentem nostram affecerunt stupore ..., ut sumendorum armorum suorum memoriam nemo tunc haberet.