exaudibilis, -e – 1) der erhört werden o. Gehör finden kann: BARBATVS SVLM ep p.333 Massera (1357) quod invocationem suam in initio Africae tanquam poeta novissimus per dictionem copulativam et ab invocatione poete veteris Homeri dependentem facere et exaudibiliorem sperare videtur Petrarca. BENVENVTO comm Dante par 15,7-9 Hic autor ex dictis ostendit quod illae animae non possent denegare juste precantibus, quorum petitio est exaudibilis. CLICHTOVE ven sanct fol.72v ut multiplicatis intercessoribus magis exaudibilis fiat oratio nostra et facilior postulatorum impetratio. – 2) hörbar: BVDAEVS Erasmus ep 493 (1517) nisi si quis excandescere et quiritari non grandi voce potest et omnibus non surdis exaudibili. FLACIVS clav II p.362 quòd haec litera ne apud Hebraeos quidem habet satis exaudibilem sonum, ut mirum non sit, quòd in Graeca iam voce, seu ad Graecos traducta, nulla propria litera sit expressa. CAMERARIVS-Ph medit I p.354 siquidem ..., quod oculis praecipitur, ei, quod auribus obrectum est, antevertere natura comparatum est, quippe illo e longinquo asspectabili, hoc tum demum exaudibili, quum auribus appulsum sit.