tulipan, -an(t)is, o. tulipanus, -i, m., tulipantum, -i, n. – 1) Tulpe: BVSBECQ ep Turc 1 (1554) p.33 per haec loca transeuntibus ingens vbique florum copia offerebatur, Narcissorum, Hyacinthorum et eorum quos Turcae Tulipan vocant . ... Tulipanti aut nullus aut exiguus est odor; à coloris varietate et pulchritudine commendatur. ANDREAE-JV Schickard ep 671 (1634) cum pridie ab illius alumno accepissem munus illustre florem tulipanum exquisitj artificij picturam. – 2) tulpenförmige Kopfbedeckung (vgl. PEXENFELDER appar p.44 tulipae, quibus nomen a similitudine pilei Sclavonici, quem Turcae vocant tuli-pant): CAMERARIVS-Ph medit I p.276 Hodierno vero die apud Turcas diadematis usus frequens est, quod Tulipantum vocant. GOTTFRIED Avity arch p.35 Aethiopibus sive Mauris non minus armorum usu interdictum est quam Iudaeis ...; vestitus eorum pariter est longus, pileos sive Tulipanos gestant albos. == Avity arch p.44 Capite universi teguntur pileo Turcico, quem Tulipanem vocant, distinguunturque diversarum Sectarum homines per Aegyptum solo capitis tegmento. == Avity arch p.222 Ditiores in regno Narsingensi sagum ferunt breve, vel potius amiculum, tegentes caput Tulipane, more Turcarum, sed versicolore. HOORNBEEK controv p.98 ubi Turca in capite gerit Tulipantum, lineum capitis involucrum - φακιόλιον Graeci dicunt -, Persarum secta praecipit, ne caput fastu quodam lineis eiusmodi spiris ornent, sed tegumento duntaxat è lanā, vili pretio, confecto. BECMANN hist p.405 De tulipantis Persarum. == index Tulipanta (sc. plur.).