threnotriambos, -i, m. – Triumphklage: STRADLING epig 4,3,1 Quid vellet sibi, sum miratus, threno-thriambos, | Dissidium hoc in se nomen habere notans. TIT ΘΡΗΝΟΘΡΙΑΜΒΟΣ, sive Liber Iob Graeco carmine redditus. Autore J. D. Cantabrigiensi, S.T.B. (James Duport, Cantabrigiae 1637). BEAVMONT or p.208 Illum qui per splendidum suum Threnothriambon de vetusto Homero triumphat, quem a Troja in Idumaeam vocat, quem delirum in prudentem, profanum in pium, Ethnicum in Christianum mutat.