iudicator, -oris, m.
der beurteilt, richtet: SALVTATI ep 7,23 (1392) presertim si moram adicies nec volueris esse subitus iudicator. GVARINO ep 846 (1451) quando tali tantoque hominum iudicatori non vulgaria non abiecta non quotidiana, sed praecipua spectata et rara placebant. GENEBRARD in psalm p.688 Ut salvum faceret à iudicatoribus sive condemnatoribus animae suae. EPISCOPIVS op p.251 Et iudicium hoc annon faciet utrumque tam hebetem quam acutum iudicatorem moraliter bonum?
Lexicographica: TLL (2x, AVG., PS.FVLG.RVSP .)
|