accubatio, -onis, f. – 1) Rast, das sich Hinsetzen o. Hinlegen: BEMBO Aetna 9 Sed consurge, si placet, ab hac umbra; nam in ripis quidem omnis quae fit accubatio, ea si longior est, esse admodum grauior solet. CORDVS op poet p.202 Scortatur, bibit, aleaque ludit, | Primas occupat accubationes. SIBER-A Sion p.149 Gustatui mel quale, qualis accidit | Epulari in accubatione Musica | Aures ad eruditulas. STANIHVRST vit Patric p.60 se in societatem epularis accubationis non inuitatus offert. – 2) Begleitgebet beim Begräbnis: BODIN hepta p.350 Si nihil proficiunt mortuis viventium rogationes, cur Judaei mortuos in sepulcra deferentes canerent suam הַשׁוֻבַה, accubationem.
– antiker Beleg CIC. Cato 45 (moderner Text accubitionem): PEROTTI ccopiae 3,153 Item a uiuo conuiuium. Cicero: 'Bene enim maiores nostri accubationem epularum, quia uitae coniunctionem haberent, conuiuium nominauerunt'.