cauponator, -oris, m.
Händler (pejor.): ERASMVS ad 2,1,85 (aus Plutarch) Sed imperitia et inelegantia communem Mercurium cauponatorem et quaestuosum factum esse (gr. ibid., Plutarch p.777D ἐμπόλαιον). ECK ep 166 (1523) beneficiis onusti cauponatores in dies dignitatibus aucti. LVTHER in Cath p.715 hic mihi locum aperis in vos sceleratos distinctores et sacrilegos verbi dei cauponatores invehendi. GIRALDI-LG hist 9 p.423 ἔμπολος enim mercator, et ἐμπολαῖος mercatorius et negotiator uocatur. cauponatorem sunt qui uertant, ut apud Plutarchum ... .
Lexicographica: TLL 0
Vgl.: cauponatio
|