superascendo, -ere – 1) hinaufsteigen: SERRAVALLE comm Dante inf 21 in tantum quod sepe superascendit in altum illa pix sic buliens. == comm Dante purg 17,31-39 Quando fit aliquis motus sub aqua, tunc superascendunt quedam bulle, ... et subito tunc tales bulle franguntur una post aliam. BEBEL-H hymn fol.14r Astra polorum superascendit | christus ad patris dexteram sedens. FASANINI Palaephatus p.124 horumque in medio hiatus terrae satis magnus erat, unde vel ignis utique superascendebat (gr. 28 ἀναφέρεται). MORISOTVS-Cl fast 8 p.188 Tum superascendens nubes, stabula alta Leonis, | Et magni Solis lucida tecta petit. – 2) übertreffen: SERRAVALLE comm Dante purg 32,37-42 Volens auctor describere quantitatem arboris, dicit quod illa pars istius arboris, que superascendit altitudines aliarum arborum, reputaretur una alta arbor in Yndia, ubi sunt altissime arbores. == comm Dante purg 17,115-123 Et aliquis potentiam, gratiam, honorem et famam timet perdere, ut alius superascendat, idest exaltetur, et fiat maior eo.