grammaticellus, -i, m. – kleiner, ungebildeter Grammatiker: REGIOMONTANVS dial praef p.161 (1482) Non diceret ille solstitionalium sicut grammaticellus iste, sed a solstitio solstitiale formaret Lucanum imitatus dicentem "rapidique leonis solstitiale caput". GRESEMVND-D min. dial sig.A6r (1501) non possum has ineptias grammaticellorum non vehementer laudare. ECK ep 91 (1519) in utramque nostrae subsannationem a grammaticellis factam. LVTHER colloq 4590 (1539) Iam humiliatus et denudatus ille misero grammaticello Wicelio ex urbe quotannis dat 200. Hoc inauditum est ex urbe numerare, quae tantum recepit, et illum miserum grammaticellum reformatorem ferre, qui olim a nullo rege perpessus fuisset. FITZGEOFFREY aff 3,2,18 Quare, o grammaticelle mi, vicissim | Hunc nodum mihi, quaeso, Gordianum | Acuta ipse novacula cerebri | Dissectum cito des.