finiculus, -i, m.
Nf. für feniculum, Fenchel, vgl. ital. finocchio: POGGIO ep I 61 Heri habui sacculum, in quo erant membrane, Philippice ac Tragedie una cum finiculo, quem iam maiori ex parte amicis dedi. (kritisiert von VALLA-L apol I p.498 ita hic e contrario 'hic finiculus' pro 'hoc finiculum' dixit; hoc profecto est vitium ... :: dio. Opinor dicendum 'feniculum' non 'finiculum'. :: gva. Recte sentis. ).
Lexicographica: TLL 0
|