perbenignus, -a, -um
sehr entgegenkommend, großzügig: ERASMVS coll 41 tametsi semper pro suis facultatibus fuisset perbenignus in pauperes. ZOVITIVS dram sacr I p.454 linguis modo hic et auribus | Faveat, licet non perbenignis, attamen | Patulis. ARCHIV Török 248 (1540) non solum perbenignam condonationem, verum etiam perpetuam oblivionem. SCHEDE schediasm I p.452 gratantem tibi perbenigno | Respice o vultu, patiens vocari | Numen. CAMDEN Brit p.765 Qui tamen nihil damni intulit, sed viris ecclesiasticis qui ibi Deo vacarunt perbenignum fuisse, ecclesiamque restaurasse perhibetur.
Lexicographica: TLL 0
|