conspicio, -ere, -spexi, -spectus – part. perf. sichtbar, auffallend: PETRARCA fam 24,12,24 eminentiorem cuntis atque conspectiorem locum. [oft bei Petrarca]. CALVIN in I Sam hom 59 col.170 ut in eo Davide fieret Dei potentia conspectior. – crimen: SALVTATI saec 2,5,3 quoniam omne animi vitium tanto conspectius in se crimen habet quanto qui peccat maior habetur. MODREVIVS rep 2,3,3 quo quisque maior est, qui peccat, hoc et crimen eius conspectius est et plures imitatores habere solet.