declamitatio, -onis, f. – Deklamation (peiorativ?): BEZA tract theol II p.244 (1568) "Hinc etiam nonnulli", inquit Matthias Flacius Illyricus, "infantibus dandam Eucharistiam probare voluerunt. Ergo patrum intempestiva declamitatio nihil veritati praeiudicare debet". == tract theol II p.447 (1572) Bellae sanè declamitationes, sed quae demum apud imperitos rerum nostrarum homines valeant. TANNER-A relat fol.34r (1602) post multam declamitationem. == relat fol.46v illud apertè iam colligitur, in eiusmodi disputationibus praesertim publicis ... eum modum prorsus cum haereticis necessariò observandum esse, ... quo omnes superfluae declamitationes, inanesque verborum iactationes penitus resecentur.