pseudodiscipulus, -i, m.
falscher (d. h. scheinbarer) Schüler, o. Schüler eines Irrlehrers: BVLLARIVM Rom I p.237 (1417) per Ioannem Vvicleff, Ioannem Husz, et Hieronymum haereticos, seu eorum pseudodiscipulos, et sequaces. CRELLIVS-P praef Melanchthon enarr symb Nicaen II-III p.54 (1574) recentes illi turbatores ac pseudodiscipuli Philippi, qui Lutheri nihil recipiunt, nisi quod suis calumniis est obnoxium. BRISTOW motiva I p.114 Tatianum pseudodiscipulum Iustini Martyris.
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|