duriloquus, -a, -um
mit harter Aussprache: TIFERNAS Strabo 14,2,28 Quare illos proprie barbaros appellauimus ac in initio quidem per conuicium, quasi duriloquos et crassilingues (gr. παχυστόμους ἢ τραχυστόμους). VERGARA Marineus fam 14,14 p.691 (1512) si modo eam tu hispanitatem stringosique stili salebrosam duriciem et accersite ultro caliginis duriloquam affectationem, quorum aliqui Quintilianum insimulant, in me depraehendi rudiori tamen modo et inconcinniori Minerva significes. MVTIANVS ep I 277 (1513) . Mathias Kaumler Silesita non est ignarus facundie et poliende orationis, quamvis patrie vicio duriloquus.
Lexicographica: TLL 0
|