aequicrurius, -a, -um – gleichschenkelig: FICINO Psellos daem p.153 Esse vero proprium equilateri divinum atque celeste, utpote quod sit sibi ipsi equale ac difficile moveatur ad malum; proprium vero equicrurii genus humanum uti, quod uno quodam ab instituto aberret, ex penitentia vero fiat melius (gr. p.151 l.280 ἰσοσκελοῦς; vgl. TORTELLI Psellos daem p.177 isoscelem vero humanum esse tanquam ex una quidem parte voluntatis lapsum, et rursum per penitentias in melius reductum).