conclauo, -are, -aui, -atum – zusammenklammern, mit einer Klammer verschließen, (generell) verschliessen, einschliessen: – 1) ans Kreuz nageln (Christus): SERRAVALLE comm Dante par 32,127-132 quia Christus conclavatus in cruce et translanceatus acquisivit et desponsavit Ecclesiam Sanctam. BRVGMAN devot p.264 (1456/70) quod in terra fuerit cruci conclavatus priusquam erigeretur. FORESTI mul fol.22r (1497) In quo monte Iesus Christus nudae humi prostratus, nudus cruci conclavatus est. CANISIVS comm corrupt II p.415 (1571) Deficio te suspiciens in ligno suspensum, conclavatum, plagisque plenum mi Fili? – 2) (generell) zusammenklammern: SACCO-C semideus p.144 Si tuum castrum non circundabitur aqua, et velis volentibus conscendere insigniter resistere, habeto trabem longitudinis duorum brachiorum et usque ad medium perforato, in modum bombarde, et pulvere suo infarcito constipatoque ligno rotundo, quod cum forti clavo ferreo vel ligneo ex transverso conclavetur. PELBARTVS pomer sanct hiem 66 Tandem pedes consimiliter videntes retractos cum funibus ligantes violenter traxerunt ad locum foraminis, et sic conclavaverunt. – sich zurückziehen: GRVENPECK hist p.72 (1516) imperator conclauatus, per ocium ac quietem mathematicis disciplinis operam dedit.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,447 unde locus conclauatus dicitur una claui clausus, a uerbo conclauo, cuius passiuum est conclauor.