cunctatiue, adv. – fragend, zögernd: BESSARION euch p.35 Possunt haec sane 30 duobus modis accipi: aut tamquam ab evangelista relata, et tunc narrative accipiuntur, evangelistis scilicet ea, quae Christus in illa salutiferae passionis nocte egit, narrantibus; aut tamquam a sacerdote prolata, intentionem habente, ut iuxta ordinem a Salvatore traditum sacramentum hoc conficiat, et tunc non narrative, sed cunctative proferuntur.