concultor, -oris, m.
der zusammen (mit jemandem) bewahrt, verehrt: MARZAGAIA modern p.103 Gaius Anthonius ... Cansignorio iuuenili etate gratissimus, post patris obitum, pupillorum bene gerende rei pubblice gubernator et regni patricius concultor. COLET in I Cor p.236 videlicet, ut et cum quibus comparticipat homo sponte, cum illis eum socium esse et concultorem.
Lexicographica: TLL 0
|