odoratorius
odoratorius, -a, -um – 1) Geruch abgebend, wohlriechend: BEROALDO mai. comm Apul 10 fol.250v Seneca libro VI. controuersiarum rhetorem nomine musam irridet, qui odoratorios himbres dixerat, intelligi uolens sparsiones (SENECA contr. 10 praef. 9 odoratos imbres). MVTIANVS ep I 145 (1509) Fiebat in spectaculis sparsio liquoris odorati. Erant igitur, qui odoratorias aquas in ludis spargerent. – 2) den Geruch betreffend: FROMONDVS phil Christ p.653 Primò, quòd in summo nasi recessu nullus nervus odoratorius se expandat, ut Vallesio Casserius obiicit.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, odoratorius, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 13.10.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.