odoratorius, -a, -um
1) Geruch abgebend, wohlriechend: BEROALDO mai. comm Apul 10 fol.250v Seneca libro VI. controuersiarum rhetorem nomine musam irridet, qui odoratorios himbres dixerat, intelligi uolens sparsiones (SENECA contr. 10 praef. 9 odoratos imbres). MVTIANVS ep I 145 (1509) Fiebat in spectaculis sparsio liquoris odorati. Erant igitur, qui odoratorias aquas in ludis spargerent. 2) den Geruch betreffend: FROMONDVS phil Christ p.653 Primò, quòd in summo nasi recessu nullus nervus odoratorius se expandat, ut Vallesio Casserius obiicit.
Lexicographica: TLL 0
|