concilialiter, adv. – konziliar, auf die Weise des Konzils: BELLARMINO disp I,2 p.140 ea decreta de fide, quae facta erant concilialiter, id est, more aliorum Conciliorum. IVNIVS-Fr op II p.1097 ut verè affirmari possit, nihil fuisse actum concilialiter, ut loquitur, nisi hoc est. DVVALLIVS pot p.543 sic enim propriè res dicuntur concilialiter definiri, quando videlicet Pontifex et caeteri Praelati post maturam deliberationem in aliquod dogma consentiunt.