discrepanter, adv.
im Widerspruch stehend, unharmonisch: SOTVS nat fol.114v De quo verbo perquam discrepanter inter nos illósque convenit. COMENIVS op did I p.290 Tibia utricularis discrepanter sonat. HOLDSWORTH praelect 395 hinc Inquisitio sexta, An ex discrepanter dictis firmitatis spectatae testimonium peti possit.
Lexicographica: TLL 0
|