circumgyro, -are – 1) umkreisen: SERRAVALLE comm Dante inf 34,109-114 Cum terra sit rotunda et sol circumgiret in die naturali terram. BRVNO immens I 1 p.215 Ergo quid dices, ubi splendens area solis | Maior tam multo est circumgyrantibus astris | Tot numeris absumpta. – 2) durchwandern, umherschweifen: GAGVIN or II p.116 (1476) Circumgira, si placet, animo singulas orbis partes. IVNIVS-H ad ed. Manutius-P p.1303 carmina quaedam admurmurantes circumgyrabant. – 3) drehen: WINMANN colymbetes p.26 Vidisti ne unquam Erotes, qui cum natarent ...., quoties promouere uoluit [!], caput circumgyrent, dementium ritu.