conuitiatio (-uici-), -onis, f. – Tadel, Vorwurf: CONVERSINI dial p.84 Cui non pingat talis et tam vera convitiatio rubore confusioneque frontem? POGGIO in Philelph p.170 nulla obscoena detrectatio, nulla mordax conuitiatio os pietatis plenum ... inquinare potest. BVSSI praef 6 (1469) Teque, pater sancte, convitiationis suae vindicem flagitat. PONTANO serm 3,3,5 ad auresque avertendas ob dictorum oscenitatem dicentisque ipsius aut convitiationem aut impudentiam garrulitatemque. MELANCHTHON op 17 p.879 Existimo autem, cives, multum interesse inter conviciationem et accusationem. ZWINGLI op III fol.206r impudens in adversarios convitiatio. IANSENIVS-C Gand. in Salom p.437 maledictio enim Graecis est διαλοιδόρησις, hoc est, convitiatio.