attentator, -ris, m. – 1) der versucht: ALBERTI aedif 5,7 qua de re ita praecludendi aditus omnes ad claustra monacharum sunt, ut nemini pateant, et ita qui pateant observandi, ut circumvolitare attentator possit nemo sine praesentis ignominiae suspitione. SAVONAROLA-H apologetica 3 (1497) sine ullo detrimento aut alteratione ipsius Congregationis, sicut facile fieri posse quidam adinventores et attentatores eiusmodi unionis affirmant. – 2) der in Versuchung führt, auf die Probe stellt: BVDAEVS op I p.156C Stygii illius fidei nostra attentatoris. == op I p.184C animarum iste contrectator proteruissimus, mentium ... castarum interdum conscelerator ac constuprator, tranquillitatis animi peruigil solicitator ..., constantiae labefactator, fidei attentator, temerator innocentiae.