panicus, -a, -um – panisch: POLIZIANO misc 28 tit Panici terrores qui uocentur, eoque locupletissimi citati testes. ERASMVS ad 3,7,3 Panicus casus. Πανικὸν, veteres vocabant subitum animorum tumultum, sed inanem. Veteres enim existimabant Panem Deum repentinos terrores, et animi consternationes immittere. == ep 2444 (1531) Panicus iste tumultus quem excitauit meus Ciceronianus. ROSINVS append chron Turc p.214 Panicus quidam terror Labacensem Carnorum metropolim ita concussit, nuntiato quantumvis falso, de celeri ingentis Turcarum exercitus adventu. GIRALDI-LG hist 15 p.624 Hyginus in Astronomico poetico, qui et hoc refert, Cum Iupiter, inquit, Titanas oppugnaret, primum obiecisse hostibus timorem, qui Panicus appellatur, ut ait Eratosthenes. Panicus quidem terror a Pane deo dictus est, qui et numero plurium aliquando πανικὰ dicuntur. CASAVBON-I ep II p.253 (1605) cum mentes piorum nescio quis terror Panicus tenebat. MENDESIVS Aeth I p.94 ii tamen, non panico, sed divino terrore correpti, ab ea depeculanda abstinuerunt.