pertumidus, -a, -um – aufgeblasen, geschwollen: PIETRO DA PARMA carm 53 Absint pertumide mentis cordisque tumores. CHAVLA Parth 10,396 Attollitque globos et uerberat impius astra | Pertumidis passim reuolans per inane procellis. ALBERTI intercen p.130 Diverso deinceps parietis latere primo in loco picta est mulier fronte et pectore pertumido atque superbo, aspectu insolenti, vestitu regio adornata. PITTIANI epig 20,3 Abs te carmina legimus Philerme, | Hinc et saepius inde basiatis | Libris pertumidum sophos uocaui. WEINRICH aerar p.913 effrenus, pertumidus, exundans. EP procer III p.61 (1684) ex norma duntaxat pertumidae potestatis a Judicibus Partialibus convicti.