peccatulum, -i, n. – leichte Sünde: LVTHER op 42 p.122 hi non possunt Deum non accusare crudelitatis, quod ob tantillum peccatulum tantas poenas universo generi humano inflixerit. == ep 4021 (1544) Aut certe nimis tener hactenus fuisti peccator, qui tibi parvulorum peccatulorum conscius tantum fueris. FRANZIVS schol p.239 An non autem frivolum est, quod Socinus distinguit, et parva peccatula sublata, et maiora morte Christi suo sensu expiata disserit. HOORNBEEK theol pract I p.336 Quod non ita grave peccatum sit, uti vulgo censetur, sed peccatum leve, veniale, peccatulum.