plurificabilis, -e – vermehrbar: CVSA apic p.119 quiditatem in se subsistentem esse omnium substantiarum invariabilem subsistentiam; ideo nec multiplicabilem nec plurificabilem. OCHSENFARTH Luther ep 244 p.16 (1520) Etenim litera Apostoli non habet 'in formis' Dei, quasi pluribus, sed 'forma' Dei, quae una est ipsius essentia, aeque ut illa impartibilis nec utique plurificabilis. BANNES comm I p.465 tum denique, quia divisiva naturae plurificabilis, aut sunt simul naturā, ut patet de differentiis condividentibus genus, aut certè aliquid se habet ut prius, et alterum ut posterius ut in divisione analogi et hoc modo etiam id quod posterius est infert illud, quod prius est.