interfectorius, -a, -um
– tötend: GERHARD-J loc theol II p.118 Inde Augustin. 3. de liber. arbitr. cap. 25. Dei castigationes dicit esse magis emendatorias, quàm interfectorias.
– adv., interfectorie: MVSCVLVS in Cor p.147 Et hic qui deliquit timore potest percuti et pudore sanari, cum ab universa ecclesia anathematizatur, et salva pace fidelium non interfectoriè punitur sed medicinaliter amputatur.
– adv., interfectorie: MVSCVLVS in Cor p.147 Et hic qui deliquit timore potest percuti et pudore sanari, cum ab universa ecclesia anathematizatur, et salva pace fidelium non interfectoriè punitur sed medicinaliter amputatur.
Lexicographica: TLL (4x, AMBR., AVG., ISID.)