philodespotus, -i, m.
der seinen Herren liebt: CORNELISSEN in ep Paul p.639 Agite ergo servi, estote philodespoti, id est amantes herorum, nec herum ut hominem, sed in hero herique iussu Deum, et Dei iussum intuemini et accipite.
zu APVL. met. 2,26,3 vgl. BEROALDO mai. comm Apul fol.53v philodespotvm: Nomen proprium est ex duabus dictionibus graecis compositum, quod significat domini siue dominae amatorem. Lexicographica: GEORGES 0
|